De zingende Kees

[p. 62]

De Oorlog.

Wys: Ik ben slegts een Herderinne.

Gruwzaam Monster, woedende Oorlog!

Voordgereeld in 's afgronds nacht,

Bronaêr van verdriet en rampen,

Pest van 't Menschelyk geslacht. ---

Gy vertrapt de vrugtbaarste akkers,

In uw snooden euvelmoed;

Doet den harden grond doorweeken,

Van het geurend menschenbloed!

[p. 63]

 

Welk een aantal bekkeneelen

 

Klooft gy, in het kermend Veld,

 

Als men 't Aardryk zelfs voelt daav'ren,

 

Door uw donderend geweld;

 

Gy stelt in het bloedvergieten,

 

In de grootste wreedheid, eer;

 

Ja velt de allersterste Helden,

 

Met een' enklen slag, ter neêr.

 

 

 

Stad en Dorpen, die reeds jaaren

 

In den glorieryksten stand

 

Prykten, steekt uw vuige moedwil,

 

Op de snoodste wyze, in brant,

 

Daar de Burgery, gantsch weerloos,

 

Heel beroofd van hulp en troost,

 

Nauwlyks eer en lyf kan redden

 

Van zyn dierb're Gade en Kroost.

 

 

[p. 64]

 

Och! hoe deerlyk klagt de Landman,

 

Door den wreevelen Soldaat

 

Uit zyn wettig erf verdreeven,

 

Hoe wanhoopend is zyn staat!

 

Uitgeschudt, staat hy te zugten,

 

By 't vertrapte veld gewas,

 

Dat alleen de hoop en vreugde

 

Van zyn noesten arbeid was.

 

 

 

Gade en Telg ziet hy verkrachten,

 

Door het vuigste moord'renrot,

 

Dat met al zyn bittre rampen,

 

Ja zelfs met de Godheid, spot;

 

Dat, verhit op roof en moorden,

 

Steeds zyn' helschen geilen lust,

 

Op de nooit bevlekte leden

 

Van de schreiende Onschuld, bluscht:

 

 

[p. 65]

 

En zyt gy, wreedaartige Oorlog

 

Growzaam voor de Burgery,

 

Wen ze u op zich aan zich voeren,

 

Door een vreemde Dwinglandy;

 

Hoe veel snooder wordt ge, ô Monster!

 

Wen een vuige Dwingeland

 

Zulks vermeet, die al zyn grootheid

 

Moet ontleenen uit haar hand! ---

 

 

 

Die van 't zweet en 't bloed der Burg'ren

 

Van een vry Gemeenebest,

 

Zelfs in overvloed en weelde,

 

Dagelyks wordt vet gemest;

 

Ja, die de allergrootste liefde

 

Hadt van heel de Burgerschaar,

 

Zelfs toen hy reeds, schendig, aenviel

 

Op 's Lands Haardstede en Altaar! ---

 

 

[p. 66]

 

Ach! kon Neêrland zich beroemen,

 

Dat het nimmer zulk geweld,

 

Op zyn vry gevochten bodem,

 

Schandlyk zag ten toon gesteld! ---

 

 

 

Welk een blydschap zou zulks geeven

 

Aan het edel Vryheids kroost,

 

Dat zich, voor 's Lands Recht en Wetten,

 

d'Allerzwaarsten ramp getroost! ---

 

 

 

Ach! hoe veele braave Burgers

 

Zag men, in dit vry Gewest,

 

Dan nog heden, tot 's Lands voorspoed,

 

In hun wettig goed gevest! ---

 

 

 

Die nu, door de felle woede

 

Der gevloekte Dwinglandy,

 

Worden van hun erf verdreeven,

 

Of gedoemd tot slaverny!

 

 

[p. 67]

 

Die nu onophoudlyk zwerven,

 

Om der Heerschzugts schrikb'ren haat

 

Die hen echter blyft vervolgen,

 

In hun jammervollen staat:

 

 

 

Was het mooglyk nog te ontvlugten

 

By een trouwen Bondgenoot,

 

Die steeds de onschuld, wen zy zugtte,

 

Liefd'ryk in zyne armen sloot! ---

 

 

 

Wapent u dus, t'allen tyde

 

Tegen al het snood Geweld,

 

Steeds geroemde Batavieren,

 

Eer 't uw dierb're Vryheid velt! ---

 

 

 

Eer ge u aan de zwaarste kluisters,

 

In de wreedste slaverny,

 

Allersmerlykst vast ziet klinken,

 

Door een dolle Heerschappy! ---

 

 

[p. 68]

 

Waakt steeds, eer het schriklyk Ondier,

 

Dat uw waare fierheid vloekt,

 

U, door slincksche kuiperyen,

 

Alleronverwachts verkloekt!

 

 

 

Spoort het naar, in al zyn gangen,

 

Ja, slaat, tot den rand van 't graf,

 

Wen het Vryheids troon wil naad'ren,

 

Hem en al zyn slaaven af! ---