Ziels zugt om met ziel en ligchaam voor God te mogen leven

[p. 2]

Dorinde.

Op de wys van de ambachtsman.

Hier legt myn Damon in 't graf,

Myn lieve en beste vrind,

Wat heeft die lieve Jongeling,
My tederlijk bemind:
Myn Moeder had hem ook zoo lief,
Want hy was braaf en goed;
Wel waarom of myn jeudig hert,
Hem nu reeds missen moet.

Geen Jongling is op aarde meer,

Gewis voor my niet een;
Myn Jongeling die alles was,
Legt onder deeze steen;
Slaap zagt myn lieve Jongeling,
Ik koom welhaast by uw,
Wanneer de dood myn ogen sluit,
Dan slaap ik ook by u.

Myn moeder zegt myn lieve kind,

Weest lydzaam in uw lot,
Verslyt u jeugd in droefheid niet,
Uw Jongeling is by God;
Dan lieve Moeder volg ik hem,
Dan ga ik ook by God,
Ik zweer dat ik in eeuwigheid,
Zal deelen in zyn lot.

Dat zweer ik nog myn beste vrind,

Dat zweer ik op uw graf;
In eeuwigheid rukt nooit de dood,
Uw van myn boezem af.
Ach koomt maar schielyk lieve dood
Die my met hem vereend;
Of heb ik nog niet lang genoeg,
Om myn verlies geweend.

Myn lieve Damon als de maan,

Zoo door myn venster schynt,
Dan is het even of gy zelf,
Voor myn gezigt verschynt,
Wat zat myn Damon menigmaal,
Hier 's avonds aan myn zy,
Zoo zeg ik dan en zet uw stoel,
Al schryend aan myn zy.

Maar ach uw stoel blyft ledig staan,

Gy komt niet, liefste man!
Och Damon 't geen myn hart nu lydt,
Is meer dan 't lyden kan;
Myn Moeder roept wat zit gy daar,
In 't duister zoo alleen,
Och lieve Moeder waar ik ben,
Ik ben altoos alleen.

Ik zal niet lang alleen meer zyn,

Myn leed is haast gedaan,
Dan zal ik met myn Jongeling,
Voor God en d'Englen staan;
Myn moeder roept en treurd en schreid
Als zy myn droefheid ziet,
Dit grieft my, maar myn lieve God,
Mis ik dan Damon niet.

Maar het en zal niet lang meer zyn,

Ik voel 't reeds aan myn hart,
Myn Damon nog een korte tyd,
Dan eindigt al myn smart;
Dan koom ik by u in het graf,
Het einde van myn stryd,
En vindt by u in 't stille graf,
Het einde van myn stryd.

Hoe zagt hoe lieflyk slaap ik dan,

Myn Jong'ling aan myn zy,
ô Hoe verkwikkend zal die rust,
Dat slapen zyn voor my;
En als de laatste morgenstond,
Haar blozend licht verspreidt,
Dan wekt ons Jezus, en wy gaan,
Vereend naar d'eeuwigheid.