LXVI bezondere zinnebeelden

[fol. B3r]

( 11 )

't JOng Vogeltje, uit het Nest gekipt

En in een Enge Kouw geslooten,

Is niet, alschoon het leefd Beknipt,
Van 's Ouders Liefde en Zorg verstooten,

Indien 't hen maar slegts hangt in 't Oog:

Zy Voeden 't, door de Traaljens heenen.

Ging Kinder-Liefde ook steeds zoo hoog

By 't Menschdom, 't zou aan veelen 't Weenen

Beletten, als zy zien hun Kroost

Door hunne Zorgloosheid aan 't Dwaalen,

Om dat het veeltyds Heul nog Troost

Wist van zyne Ouderen te haalen.

ô! Mensch, zoo hoog van God verligt,

Leer van 't Gevogelte uwe Pligt.