LXVI bezondere zinnebeelden

[fol. 6r]

( 6)

DEn Havik, zynde steeds gezind

De onweêrb're Vog'len te belaagen,

Waar aan hy dan zyn Voedzel vind,
Laat zig, komt hem den Honger plaagen,

Wel Spyzigen uit 's Menschen Hand.

Zo ziet men dikwils trotsze Zielen,

Die and'ren Zweet en Bloed (ô! schand,)

Af-persten, op het leste knielen

Voor 't wreekend Zwaard van Hooger Magt,

Als zy, bezogt door Teegenspoeden,

Zyn tot den laagsten Staat gebragt.

Wild dan, ô! Mensch, wild dan bevroeden,

Dat alle uw' Trotsheid en Geweld,

Als 't God verveeld, tot niet versmeld.