Yang. Jaargang 38

[p. 2]

[01 YANG 02 - april 2002]

vooraf

These are strange times, and strange things are happening. Times of ever-expanding, yet spasmodic, waves of change, which engender the simultaneous occurrence of contradictory effects. Times of fast-moving changes which do not wipe out the brutality of power-relations, but in many ways intensify them and bring them to the point of implosion.
Rosi Braidotti, metamorphoses, 2002

Precies een jaar geleden, in het eerste nummer van 2001, publiceerde yang een dossier over mimesis. Ook in 2002 zoekt yang de confrontatie met de onuitputtelijke realiteit en haar voortdurende gedaanteveranderingen. Net als vorig jaar zal elke yang een essay bevatten dat een belangrijk verschijnsel uit de hedendaagse werkelijkheid kritisch onder de loep neemt. Deze keer is dat de mogelijke andere weg van de andersglobalisten.

Dieter Lesages analyse van het discours van de andersglobalisten en het utopisch potentieel van hun alternatieve wereldvisie is ingebed in een dossier over (On)mogelijke werelden, ons aangeboden door Bart Van der Straeten, Tom Van Imschoot en onze nieuwe redacteur Sascha Bru. De zeer uiteenlopende bijdragen van dit dossier tasten af hoe mogelijke werelden gedacht en verbeeld kunnen worden. Uit de inleiding blijkt dat de gastredacteuren hun dossier in de lijn zien liggen van de mimesis-aandacht die de yangredactie voorstaat.

In de reviewrubriek ‘Die ochtend in de boekhandel’ belicht Tanja Mortelmans Victor Klemperer en zijn analyse van het taalgebruik in het Derde Rijk; Frank Brisard dissecteert neuroloog Antonio Damasio en zijn opvattingen over het menselijke bewustzijn; Kurt Vanhoutte ontleedt cultuurfilosoof Slavoj Zizek en diens voorliefde voor de Heilige Paulus.

Ook in dit nummer: een substantiële brok uit de theaterbewerking die Kamiel Vanhole maakte van Sirat Bani Hilal, de Sage van de Zonen van de Wassende Maan, een oud Arabisch epos. En verder: het eerste hoofdstuk uit de jongste roman van de Oostenrijker Norbert Gstrein en bijzonder nieuwe poëzie van Arjen Duinker.

[p. 3]

In opvolging van Pol Hoste, Pjeroo Roobjee, Louis Paul Boon, J.Z. Herrenberg en [Paul Verhaeghen] verwelkomt de redactie Bart Meuleman als writer-in-residence. Vier nummers lang doet hij in yang wat hij wil. Geen roman-in-wording wordt u aangeboden, wel nieuwe gedichten en essays. In de eerste aflevering opent hij alvast ook zijn privé-popkroniek, ‘Hit me’.

In het vorige nummer van yang stond onder meer een onzacht verbaal treffen tussen de taalkundigen Rik Geeraerts en Jürgen Jaspers over de Vlaamsigheid van/en het Nederlands. In dat nummer had ook een korte brief van Geeraerts afgedrukt moeten staan als reactie op Jaspers' stuk. Dat is toen helaas niet gebeurd. De redactie verontschuldigt zich hiervoor en drukt de brief alsnog af.

De ware avant-garde-geest indachtig, beseft yang dat vernieuwing niet noodzakelijk verjonging impliceert. In het geval van Sascha Bru doet het dat natuurlijk wel, maar de andere nieuwe redacteur die we hier met veel genoegen verwelkomen beschikt over heel andere troeven. Marc Reugebrink is niet alleen een schrijver en criticus met een indrukwekkende staat van dienst (ook en al lang in dit blad), hij is bovendien een Hollandse Gentenaar zoals wij ze graag zien. Van een andere Gentenaar nemen we in dit nummer node afscheid. Jarenlang redactiesecretaris en PR-wonder Tom Van de Voorde doet wat alle groten zouden willen, maar waar ze (zie: Eddy Merckx, Björn Borg, Frank Vandenbroucke) zelden in slagen: hij stopt op het toppunt van zijn kunnen. Niet dat het nu per definitie bergaf zal gaan met hem. Ook hij zal de techniek van de metamorfose toepassen en in nieuwe gedaanten verrijzen. In ten minste één daarvan - als vast redactiemedewerker - zal hij nog geregeld in dit blad opduiken. En tenslotte heeft ook beeldredactrice Michelle Adriaense ons verlaten: zij ruilde Gent voor een avontuur in het wel heel verre Chili.

De redactie van yang dankt de lezers voor het vertrouwen en wenst hen opnieuw een jaargang met veel leesplezier toe.

de redactie