Yang. Jaargang 17

[p. 71]

Chris Van Buggenhout

Telkens ik een blanco blad
op m'n tafel leg.
moet 'k glimlachen.
Dan denk ik: daar is ze weer
m'n inside-joke
Dan denk ik: daar ga 'k weer
zal het deze keer lukken
zal ik deze maal dit naakte blad
met eigen amoureuse fantasietjes aankleden.
of blijft het liggen: bloot of half-bedekt
zoals een uitdagende straat-madelief
die je, in een ander gearmd, voorbij tippelt

De uiterlijke parade is voor jou
even
tot ze vakkundig wiebelend de hoek om-verdwijnt
dan heb je een blauwtje opgelopen
en moet je 't weer helemaal overdoen

Een andere keer - misschien.