Yang. Jaargang 17

[p. 65]

Lieven Baeyens

Vrede

het is nu warm - geen winter - nergens ijs
geen melk - maar bloed straalt uit je tepel
atoomklonters lik je uit een gouden lepel
tot je speeksel stof wordt - je oogbal grijs

jouw kind dat duimzuigt zingt een leis
jouw schoot schuimt wijn op frele kant
flodders pamfletten roken op muur en wand
met stenen stem tegen zee roep je wijs

dat duizend korrels zand van duin tot dam
groeien in 't hart van 't volk voor later
je dij trilt zoet en zacht als water

jouw stem staalt strand en gruis tot vlam
en woekert met toekomst als een kind met leven
jouw naam is ‘vrede’ omdat je melk wil geven