Yang. Jaargang 15

[p. 82]

Peter Doms

Of misschien denk je terug
aan de steden
aan hun parken, hun omhelzing
hun bronzen wijsheid.

Want je leerde er:
nooit kan men de ogen sluiten
als men zwijgend de trap afdaalt.

Of misschien zoals de duiven:
een zenuwachtige sluier
zonder einde of begin.

En op het terras
tussen de vliegen, de lege
stoelen, de koffie
lag het wereldnieuws op tafel:

twijfel, angst
tanden als militairen.