Yang. Jaargang 15

[p. 41]

J.H. van Geemert

Zwart op wit

Vermoeidheid kwam boven:
weer zaten wij aan tafel en verschoven alles
tot een verleden, mooi en zwaarmoedig.
Zolang wij samen zouden zijn, zo lang
zouden wij het eens zijn, dat stond vast.
Een woord van afscheid kwam
niet op papier.

Als iedereen vertrokken is
kom je bij me, kom ik bij jou.
Jij, nu als abstraktie op-
en afgevoerd, in een voor jou
geheim genootschap lotgenoot.
Niets te zien dan deze hand:
zwijgend, boven rimpelloos papier.

Te laat teruggetrokken
woorden. Tekorten van een taal
in taal uiteengezet.
Hier liggen wij toch maar:
versteend in zeeën
van papier.
Geen letter protesteert.