Yang. Jaargang 15

[p. 126]

[Gedichten]

Flash back

Met het gebroken oogwit van een al te vroege weemoed,
met de ampere nasmaak van het hartstochtelijk speeksel,
bestudeer ik jouw profiel in ons souterrain.

Onstuimig was mijn wanbeheer in vroegere tijden.
Toen ik in mijn dagboek de zilverstukken crediteerde
van makkelijk bereikbare, zogenaamd fatala vrouwen.

En dan waren er nog de etensresten,
waarvan ik leefde,
in het hart van een oude, vervallen stad.

Als kind, toen wij cricket improviseerden in het gras,
en later nog, in de geur van hooi van een boerderij rond Eupen,
heb ik reeds aan jou gedacht.

Nu maak ik het saldo op,
sluit de boeken.
En bestudeer jouw profiel in ons souterrain.

Het is lente.
De forsythia's bloeien manshoog
in de koele, maar onvergelijkbare zon.

[p. 127]

Zoals ik aanwezig ben zo kent niemand

Zoals ik aanwezig ben zo kent niemand
de eeuwige terugkeer van je
lichaam dat liegt met het licht van de aarde
je mond waarin ik de bloemen van het onmogelijke
je navel waarin ik de lotus van verdriet zoen.

Zoals ik aanwezig ben zo kent niemand
het woord dat aan de lippen der duisternis
waakt en vergaat en de tijd
met bladeren en bladgoud bedekt
verblind door de kringloop
die liefde en soms geboorte wordt genoemd.

Zoals ik aanwezig ben zo kent niemand
het wapperend haar van een voortvluchtig kind
dat in de grootstad verdwaalt
en uiteindelijk om een tramkaartje bedelt
om huiswaarts te kunnen keren.

Zoals ik aanwezig ben in dit gedicht
in jouw lichaam en volstrekte tederheid
in jouw handen en de charmes van het noodlot
zo kent niemand de golflengte van het wanhopig zwijgen
zo kiest niemand stilte tenzij oog in oog met de dood.

Er is een stilte die van vrouw tot vrouw gaat
en stolt in je mond
die ik voorzichtig aanraak als een masker.

Zoals ik aanwezig ben zo kent niemand
Zoals ik je aanraak zo heeft niemand deel aan
de eeuwige terugkeer van je kortstondige liefde.

Tonko Brem