Yang. Jaargang 13

[p. 44]

Johanna Kruit

- en zo wist ik je aanwezig in
de duizelende nacht waar
het water van de zee rondzwierf
aan het strand
aarzelend liep de wind door de
duinen, mijn gedachten rangschikkend
met voorzichtige vingers

waar was de angst die zich zo
vaak uitspreidde als een deken?
mijn handen werden schepen
wuivend naar een verre haven
eindeloos strelend de spiegels van
deze wereld...