Yang. Jaargang 13

[p. 38]

Metronomisch

een ouwerd van een tram denderde mijn dromen stuk.
ik vlocht gejaagd enkele sekonden aan elkaar
en dwarste de straat, op de rand van de dood.

koos het ruime sop tot aan het rode licht:
tijd bleek niet meer voorhanden.
keerde ontmoedigd terug.
de klok kantelde galmend uit de gevel van het station
waar ook al geen treinen meer werden verwacht.

kunstmatige wind wandelde over een plastiek hond,
ik struikelde over zijn lichaam.
alles stagneerde. alleen ellenlange straten
kabbelden elkaar in het kielzog.

genoeg
dacht het in mij vertwijfeld,
verbrijzelde een winkelraam,
stal een grote wassen reiger
en steeg op.

onder mij knarste het raderwerk,
en hier en daar begon een mens te kleppen,
metronomisch.

Joris Denoo