Yang. Jaargang 11

[p. 16]

[Gedichten]

De kuisheid

wij zullen nooit meer samen naar het bos gaan,
mijn lieve,
om er het heerlijke wonder te beleven.

de kuisheid, die van geen liefde weet meer heeft,
heeft elk wonder tot wonde gemaakt.

daarom stamel ik je soms,
met een stem van zachtmoedigheid bijna sprakeloos:
van dit handgemeen
komt geen minnaar terug,
want elke zondaar
aan dit wonder gewond geraakt
is tot kreupelheid gedoemd.

en ook die zonde, mijn lieve,
waaraan wij zo heerlijk gewond werden,
vond geen plaats meer om te schuilen
en vluchtte uitgehongerd weg
naar andere lichamen.

de andere lichamen,
wie zal er ons over vertellen
wat wij nog niet sinds lang weten?
de andere lichamen, mijn lieve,
van wie de bewoners
nog lang niet de herinnering
aan ons lichaam vergeten zijn.

en al praat je steeds langer en langzamer
over de tederheid en de heel geheime kruiken
waarin ze zo zorgvuldig bewaard wordt,
en al sta je mij toe om ze nu,
zelfs nu nog op te sporen
daar waar van je lichaam
zelfs geen gewijde geur meer is overgebleven,
je bent te mooi, helaas,
om nog langer zonder schuld en schaamte
naakt te zijn.

je hebt je lichaam in het bos achtergelaten,
mijn vereerde,
en geen handen, nietwaar,
die je zonder lichaam
nog kunnen vereren.

wij zullen niet meer samen naar het bos gaan.

niet zonder reden,
zoekt daarom, op het einde der tijden,
elke dichter weer zijn treurwilg op.

[p. 17]

Judith

is het daarom
dat elke avond opnieuw,
in een zeer zorgvuldig opgewarmd bed,
mijn dromen op mij te wachten liggen,
begerig en beloftevol
als wijdgespreide meisjes
met tussen hun dijen
nog heel schielijk
wat kringetjes wierook
en een laatste
nog nagalmend avondgebedje?

ja, het is daarom.

Luuk Gruwez