Yang. Jaargang 11

[p. 92]

Gedichten

Tristesse, wit grafschrift voor Frederic Chopin

er zal wel eens gezegd worden
door hen van wie het gestamel
nog alles van de schaamte te leren heeft:
‘onder alle verboden genietingen
was de weemoed hem de liefste aandoening.
het weze een troost voor de troostelozen,
die elke avond,
uit het raam van hun toegenegen verdriet,
uitturen naar het land
van de nooit vervulde,
lang beloofde
Belofte.’
dat, en nog veel meer, zal wel eens gezegd worden.

er zal wel eens gezegd worden:
‘zonder zijn zonderlinge dronkenschap,
zonder van zijn zondige liefde
het bewonderenswaardige wonder, nietwaar,
zonder,
zonder,
nietwaar?
ook dat zal dan gezegd worden.

maar luister dan niet.
veel meer zal er niet gezegd worden,
en enkel het onzegbare
is het beluisteren waard.

sommigen onder ons,
zullen dan wellicht vertrouwelijk
Schone Slaapsters met name benoemen,
en zij zullen prevelen:
‘Maria Wodzinska, Jane Stirling, George Sand,
bid voor hem.’

maar jij, die enkel nog het mooiste hoort,
zal dat nooit meer horen,
want lang geleden reeds,
bedacht je ze allen
met de mooiste witte meisjesnaam:
Tristesse.

[p. 93]

De corporibus

eens, zal veel van ons gestreel
ontaarden in een handgemeen
van rimpel met rimpel.

zo zullen wij zijn, mijn liefste,
vreeswekkend ingenomen met het eigen lichaam,
maar er niet langer over opgetogen.
en misschien zal elk lichaam
dan zijn eigen weg gaan,
en tenslotte
zelfs het spoor bijster raken,
met niet eens enige tijd
voor een even wuivend afscheid.

Luuk Gruwez