Yang. Jaargang 11

[p. 146]

Gedichten

Grafschrift voor schrijver dezes,

met rouwbeklag te lezen

waarom is het graf
het stilste huis om in te wonen?
om het eerbiedig en uiterst ingetogen praten
van stemmen tot zichzelf?
om het praten met een ingewijd gefluister
waarvan de dauw een donkere zegen zij?

hier is zelfs het sijpelen van regen
een klank, die zijn geluid verloren heeft,
want als een doofstomme woordentwist
het gesprek tussen lichaam en aarde.

en de Dood, de Dood, de blinde lippenlezer,
aan wie geen stilte nog onbekend,
heeft hier geen ander lichaam
dan het zeer stoffelijk overschot
der stervende op aarde,
dat aan de Asse der sinds lang betreurden
als vanouds
zijn innig purperen medeleven betuigt.

soms,
als het mijn lichaam met één litteken te veel,
de kracht ontbreekt
nog langer zichzelf te dragen,
denk ik aan Hem.

er bestaat geen kuisere liefde
dan die met de Dood.

[p. 147]

Bekering tot de begeerte

voor Gerard Reve

nooit is mijn lichaam dichter bij de Vreugde,
dan wanneer ik het heimelijk benader
en ten koste van veel gestreel verlok.

niemand behandelt mij zozeer met liefde
als ikzelf onder mijn verboden handen,
als ik nog ver, maar reeds binnen handbereik
het vermogen ontwikkel
om mezelf te omhelzen
in een droom.

hoe dichter ik mijn lichaam ben genaderd,
hoe meer ik in mijn lichaam vertoef
en er ook witgesluierde maanzieke dames laat wonen,
van wie het verleden mij helaas onbekend,
maar rampzalig mooi
en net als ik te ernstig gekneusd
tijdens een vorig handgemeen van de liefde.

maar meermaals ben ik met mijn lichaam moederziel alleen,
soms dagenlang,
soms, tot ik me het bestaan ervan
herinner in een spiegel.

nooit is mijn lichaam dichter bij de Vreugde dan.

Luuk Gruwez