Yang. Jaargang 10

(1974)– [tijdschrift] Yang– rechtenstatus



[pagina 86]
Jan van Passen voor Walter Ritz onmacht te veel woorden niet in de kern gebeten de loodlijn valt verminkt langs vermiljoenen dissonanten beloften - zon en maan vertekend in een plas broos als de huid van een zeepbel klopt mijn huiver aan al open deuren twijfel - angst - de nutteloze last enkel verlegd van schouder ademt mijn hand de varens maar van aangevroren ruiten de rechte baan leidt in een kring zonder ontkomen van einde naar begin eigen taal heeft zin noch klanken laat de doden spreken voor zoveel idealen misbruikt en weggesmeten dachten de wacht bij heilig doel doch floten slechts de dief de diender verbleekte schedels overal als hosties van geconsacreerd geweld in een monstrans van aarde de runen van de vloek verpuist als aangevreten koper voor wie zich buigt naar binnen d'ogen sluit valt de vertaling licht in spoor van bijl of kogel