Yang. Jaargang 10

[p. 72]

Trees van Boekel

Ik rij door de stilte

Ik rij door de stilte
van mijn gedachten
in een eentonige
rustige stap
de teugels hou ik slap
en gelaten wacht ik
tot het tij zich keert
ik durf nog niet weten
hoe ik me heb bezeerd.

Heel in de verte
weet ik een stip
waar ik - als ik wil - binnen
korte tijd kan zijn
maar ik rij niet daar heen
ik ben moe en verward
of heb ik angst voor de pijn?

Zwarte vogels zingen triest
hun lied
in dode bomen
Geen mens die hen hoort
geen mens die hen ziet
alleen ik die daar rij
ze zingen voor mij!