Yang. Jaargang 10

[p. 57]

C. Sanders

De dag erkent geen god

Een gat in de dag geslagen,
graafden zijn handen
als kolenschoppen in haar lakens
-niets had ze hem
meer bewaard.
Minder dan een god, die zijn lijf zich
kort tevoren toch
dacht, moet hij hebben aangevoeld:
het gordijn, haar hospita's rozentuin,
bleek opengeschoven,
wat verlegen winterlicht deed hem
maar mager blinken.

In zijn Succesagenda, waar een dag
1 bladzij groot is
en nachten niet worden benoemd,
streepte hij haar door
want waarom nog een volgend karwei,
als een late ochtend hem niet vermaakte?

Hij fietste naar zee, waarin hij haar
verbeeldde; meer gaf de zee
vandaag niet prijs.