Yang. Jaargang 10

[p. 18]

Mark Bruynseel

Eiland

Drijvend op de verborgen zinnen
van dit uur kan ik
de ruimte beheersen en de tijd overwinnen,
kan ik de blanke lage velden
van mijn handen beploegen.

Ik werp mijn anker uit,
draag stenen naar de dijk
en bouw, op dit eiland van woorden,
een hut om in te wonen.

Over het water gebogen groet ik mijzelf.
Ik reis in mijn hoofd
naar het oosten en naar het westen.

De mond vol poëzie,
een land van woorden om de lippen
leef ik van pure verwarring.

Hier kan ik mezelf verzwijgen,
vergeten wie ik ben
vanwaar ik kom.

Hier zijn woorden om mij te louteren
want in woorden kan ik leven
zoals in een huis.