Yang. Jaargang 10

[p. 150]

Bij een vogel van Brancusi

voor Jan Walravens

Een stem waarin een zuil van licht
stond opgericht riep mij tot hem:
wij draaien rond dezelfde spil
met eendere straal
ik ben het middelpunt dat in u ademhaalt
en zonder mij zijt gij gemis
geluid van stukgeslagen glas tot gruis.

Stem die mij riep uit mijn amorfe kluis
het zonlicht in, het lang verzuimde;
ik ben ontstegen aan de grond
een ruimtevogel
in vogelruimte.

JAAK BROUWERS

[p. 151]

CONSTANTIN BRANCUSI