Yang. Jaargang 9

[p. 113]

Hans Verstraeten

Een vreemde geboorte

Als een holte
die nooit de dingen raakt
grijpt mijn stem
(in wezen wezenloos
een moedeloze adelaar)
de branding van mijn stad

grijpt mijn stem
de glimlach van een open vergezicht
de samenspraak van een sterveling

gesloten voor de wereld
van een schim, een aardse vreemdeling:
ken ik de bossen om hun bomen
de rivieren om hun water
de bergen om hun gesteente
de dieren om hun gebrul?

de satan van het morgenlicht
brengt geen klaarheid
in de vreemde samenhang
van hen die niet begrijpen
waarom de dingen ons omringen

die we niet herkennen
als vertrouwde spiegelbeelden
van onze gebrouwde stad.