Yang. Jaargang 9

[p. 106]

[Miel Vanstreels]

zie ze zitten
in hun verzonken stoelen
de wachtenden
het bloed voorbij gelopen
mijmerend in de scherven van
hun verleden
ze roken de dood uit
pijpen ze kijken de blik
in te moe gespreide benen
en ijlt het einde
over de straat voor hen
bij hen
hoe sterft een stad
de revolutie bloeit in open
kleutermonden
de dag dat zij weerwraak nemen
de kleuters
de geschiedenis verfoeien
zullen de wachtenden
herrijzen
vergeten de aftakeling van
hart long en nieren
geeft de macht
aan pasgeborenen en bejaarden
zij zullen niet langer meer
onze slaven zijn
zie ze zitten
het traanloos bonken
op valse muren
de toekomst trilt in het
verleden
en ik heb
geen zout geen klieren meer
hoe glazig de rimpelogen
het zoeken naar een andere huid
hun band is geen mengsel
van zuur of zoet venijn
't is het verlept ontluiken
van een sirkel die zich
altijd sluit

[p. 107]

 

de boreling en de dood

 

in de geboorte van een grijsaard

 

zie ze zitten

 

hoor ze dromen over de

 

weeën

 

zonder pijn