Het wydberoemde Overtoompje


Kort en aerdig vryery, tussen een jongman en een jonge dogter.
Voys: Rosemond die lag gedoken. LUystert toe gy jongelingen, Die staeg na wat nieuws uytziet, En gy meysjes, naer het zingen, Van dit moy en aerdig lied; Van een knegje die syn meyd, Kort en aerdig heeft gevreyd.
[pagina 90]
Op een tijd kwam deze vryer By een meysje excelent, Bloed het was so rare stryer, Als by ymant was bekent; Tog hy heeft het onderstaen Om haer dus te spreken aen. Zusje lief, hoord ik wil trouwen, Wilje mee te bruyloft gaen? Voor strooystertje zal ik u houwen, Of wilt gy voor speelnoot staen? Neen zey zy, voor geen van bey, Dat verdriet moet aen een zy. Strooystertje en ook speelnoodje Heb ik beyde al geweest, En ik zweer het by mijn grootje, Of wel by een nare geest; Zo gy op een bruyloft mijn Zult zien, eer ik bruyd zal zijn. Meysje gy hebt wel gesproken, Dat is 't gene dat ik zoek, Kom dit vuur diend aengestoken, Gaet met my eens om een hoek, 't Geen sy deed, hy ging met haer, En zo raekten 't Huw'lik klaer. Zo veer dat men 't eerst sou vragen Aen haer Taetje en 'er Mem: Die scheen het ook te behagen, Want sy gaven voort haer stem, Kinders houwd en trouwd malkaer Al was 't ook nog voor Nieuw Iaer. Oorlof vryers ende vrysters, Maekt het mee zo kort en goet, Kleefd aen een gelyk trekpleysters, Want het eens tog wezen moet, Al dat lang en mal gelul, Maekt een mensch schier gek en dul.