Het wydberoemde Overtoompje

Klugtige vryagie tussen Cloris en Roosje.

Voys: Ik stort nu myn klagten.

WAer ben je mijn roosje,
Mijn zoete honing dief?
Mijn lieve doosje,
Ik hebje so lief.
Ziet eens wie hier voor is,
En ontsluit jou deur,
Hartje 't is uwen Cloris,
Ag uw serviteur.

Bent gy 't zoete bekje,

Wel Cloris mijn maet?
Ey wat doet gy gekje,
So laet op straet,
Iou moer zal verlegen,
Zijn wat begind gy,
Terwijl dat de wegen,
Nu heel sijn onvry.

't Is om u mijn zoetje,

Mijn schaepje mijn lam,
So veer kruipt het bloedje,
Daer 't niet gaen en kan,
Doet uw deurtje open,
Laet my hier niet staen,
Of ik ga weer lopen,
Daer ik kom van daen.

Wel Cloris hoe praetje,

Mijn lief kom maer in,
Mijn zoete maetje,
't Is wel met mijn zin;
Weest wellekom binnen,
En zetje wat neer,
Wy sullen beginnen,
Wat is uw begeer,

Wat sou ik begeren,

Wel ik begeer jou,
In deugd en eeren,
Tot mijn egte vrouw;

[p. 79]

 

Bent gy niet genegen,

 

Te wesen mijn bruid?

 

So gaen ik mijn wegen,

 

En ik schey 'er uyt.

 

 

 

Wel Cloris hoe praetje,

 

Te haestig is kwaed,

 

Meend gy zoete maetje,

 

Dat gy zult te laet

 

Komen om te trouwen?

 

Het kan u mijn vrind,

 

In 't kort haest berouwen,

 

U tog wel verzind.

 

 

 

Mijn broek die moet weyer,

 

Indien dit so blyfd,

 

'k Moet na de sneyer,

 

Raek ik aen geen wijf,

 

'k Kan niet langer wagten,

 

Nu zijt gy te vreen,

 

'k Wil u niet verkragten

 

Zeg maer ja of Neen.

 

 

 

Gy lijkt het te meenen

 

Ik hoor 't aen jou reen,

 

Gaen wy maer heenen

 

Ik ben wel te vreen,

 

Doet so jonge maegjes

 

Dan benje uit de nood,

 

Elk trouwd al eens graegjes

 

En dat voor sijn dood.