Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
AuteursrechtvrijVoys: Den boer, den boer.
EEn mof die ging hem verhueren,
Binnen Amsterdam de stee,
Om een reys te avontueren,
En te varen by de zee,
Den mof, den mof,
Met spykers in syn schoen,
Als al de moffen doen.
Hy trad als een kapoen,
Den mof, den mof.
Vriend hebt gy wel meer gevaren,
Vroeg den schipper, zeg Johan?
Io wol vyfentwintig jaren,
Van Buyksloot op Amsterdam,
Den mof den mof,
En ook wel eer,
Op 't haerlemmer Meer,
Myn hooft deed niet eens zeer,
Den mof, den mof.
| |
[pagina 53]
| |
Wild dan maer na boord toe varen,
Sprak den schipper groene kwant,
Met de sloep die leyd al klaren,
Om te steken van het land,
Den mof, den mof:
Hy roeyden dan,
Na boord en kwam daer an:
En sprak ik ben bootsman,
Den mof den mof.
Hy begon te kommanderen,
Das tig noe des moeslyn byts,
Kom ik schol doe springe leren,
Das toe dien Boksen beschyts,
Den mof den mof,
Hy sloeg absoluyd,
De maets braef op de huyd,
Zy lagten hem wat uyt,
Den mof den mof.
Hy begon uyt te schelden,
Mit kwam daer een harden wind,
Dat den mof ter neder velden,
En hy rolden als een Kind;
Den mof den mof:
Hy kroop in een hoek,
En keek als een doo snoek,
Bescheet sijn heele broek,
Den mof den mof.
Als ich mig had dood gevallen,
Hoe schal ick dan komen toes,
Sprak den mof met droef geschallen,
't Was mig Moeder een groot kroes,
Den mof den mof
Ons Kalf en Koe,
Onse Gans daer toe,
Schollen nig weten woe,
Den mof den mof.
Onse hond ont kat en kater
Scholle mig nigt kennen meer,
Wan ik von dat rozend water
Eens te Hoes schol komen weer,
Den mof den mof,
Hy kwam in 't kot,
En zogt na een pispot,
Was dat geen malle zot,
Den mof den mof.
De touwschieters met malkare,
Ioegen hem na boven toe,
Daer zag hy de Cabelare,
Vraegden aen de schipper doe,
Den mof den mof,
Hy sprak zartyn,
O Eumke zeg het myn!
Waer toe de snaren zijn,
Den mof den mof.
| |
[pagina 54]
| |
Den Schipper sprak seer gezwinde
Tegen dese Mof terstond;
Wy ons Anker daer mee winden
Op het Spil en uyt de Gron;
Den mof den Mof;
Die vroeg weer an,
Eumken wat doet men dan
Met dese Holte Kraen?
Den Mof den Mof.
Uw's gelyk is niet te vinden
Sprak den Schipper tot hem ziet,
Daer slaene wy aen de Blinden,
't Is geen Kraen maer een Boegspriet,
De mof de mof
Die vroeg al sijn best,
Wel Schipper op het lest,
Is dat geen Vogelnest?
Den mof den mof.
Neen dat is geen Vogelneste,
Maer dat hiet de Blinde Mars,
Den Schipper sprak op het leste,
Tot den Kwartier Meester Kars,
Den mof den mof,
Brengd dese kwant,
Maer met de Sloep na Land,
Want hy heeft geen verstand;
Den mof den mof.
Yder was met hem verlegen,
Om dat hy staeg Commandeerd,
Waer dat hy kwam allerwegen,
Al 't Scheepswerk noemt hy verkeert,
De mof de mof
Het Schip gewis,
Noemt hy een Wallevis,
Of hy niet Gek en is,
Den mof den mof.
Al de Sloepen noemd hy Snoeken,
En de Boot een Kabeljaeuw,
Zeylen noemt hy Schorteldoeken,
Het Roopaert een Osseklaeuw,
Den mof den mof,
De Stukken koen,
Noemden die Poep seer groen,
Al Wevers Bomen doen,
Den mof den mof.
Men zag na Land toe brengen
Met de Sloep die groene Poep,
Maer hy stonk gelyk de Krengen,
Hy wierd kwalyk in de Sloep,
Den mof den mof;
Hy sprak ik schol,
Al weer worden Zeedol,
En spoog de Sloep schier vol;
Den mof den mof.
| |
[pagina 55]
| |
Zo dra hy aen Land kwam stappen,
Was den Mof ten eersten wys:
Want hy liet een Soopje Tappen
Van de dubbelde Annys,
Den mof den mof,
De Waerd hoord aen,
Vroeg waer komt gy van daen
Hoe is de Reys vergaen,
Den mof den mof.
Hy sprak Waerd ik zal 't verhalen,
Hoe ik to Zevaren kwam,
'k Ben gekomen uyt Westphalen
Binne de Stad Amsterdam,
Den mof den mof,
Ik hoorden zaen,
Aldaer de Trommel slaen,
Om Volk te namen aen,
Den mof den mof.
Zy gaven louter Ducatonnen,
En Ryksdaelders op de Hand:
Mijn dogt dat is gaen gewonnen,
Na myn dom en bot verstand,
Den mof den mof,
Ik dogt ik schal,
op Zee my houwen mal,
Dan werk ik niemendal,
Den mof den mof.
Ik heb doe mee Dienst genomen,
Maer het was meest om het Geld,
Doe ben ik op 't Schip gekomen,
'k Stond verslagen en ontsteld,
Den mof den mof;
Ik hiel my doe,
So dom gelyk een Koe,
Zy wierden my haest moe,
Den mof den mof.
Oorlof Moffen van Westphalen,
En gy poepen kleyn en groot,
Wild gy dikke Daelders halen,
Op het Princen Hof minjoot,
Den mof den mof,
Zo doen als ik,
Dan wind gy Geld als slik,
Daer toe de vrye Bik,
Den mof den mof.
|
|