Het wydberoemde Overtoompje

[p. 18]

De Haagse ligtmis, of 't weelig kind van Leyden.

Op een aengenaeme voys.

HOort Iong Gezellen: ik zal 't Vertellen,
d' History van mijn Fielt en Beeltenis,
Hoe ik mijn Leven Heb gaen begeven,
Tot Suypen, Speelen Vegten kan niet mis,
By Hoeren schuymen, Ging ik 't opruymen,
Zo dat ik kreeg de Naem van Lichtemis.

Door 't Dommeneeren, Hoertjes te verkeeren,

Raeckten mijn Geld en Goedje op den Bies,
Dus Stal ik laten Savonts op Straten,
De Mantels of de Luy wat zagen vies,
Nog gong ik Stroopen, Gout, Zilv're Knoopen,
Dees Schoenen pasten deftig op mijn Lies.

Dees kwade Stukken, Wou niet lang lukken,

De Schout die wierd mijn Boevery gewaer.
Hy wou mijn Knippen Maer ik ging slippen
Ter goeder Uur uyt Leyden nog voorwaer,
Maer og gants Felten, De Droes op stelten,
Nee dapper, toen ik t' Huys kwam by mijn Vaer.

By mijn Cawouwen, Ligte Rabouwen,

Wierd ik als Broeder Melis Ingehuld:
Ik wierd een Kramer,Van Venus Kamer,
Daer ik als Houten baey wat wierd gelult:
Tog sonder Falen, Gong ik in halen,
Daer na mijn intrest, als gy nog horen zult.

Met ons drie vieren, Wy Savonds Zwieren,

Het eene Motkit uyt het ander in,
Lieten Opdissen, Het mogt niet missen,
De beste Spijs en Drank na onze Zin,
Daer by een Meysje, Die wel een Reysje,
Wil leggen an, wat bliefje, van de Min.

Naer Vreeten, Suypen, Gong men eens Sluypen,

In Venus Boomgaard yder met een Hoer,
Dan kwesti zogten, Als of wy Vogten,
Trokken de Degens uyt daer op de Vloer:
De Kaers uyt blasen, Voorts Kanne, Glasen,
Rinkinkten door de Ruyten met Rumoer.

Maer ziet de Hoere, Die Duyvelsmoere,

Liepen voor Deur maeckten groot stank,
De Wagt kwam stappen Om ons te knappen
Maer voor den Ingang zetten wy een Bank
Stieten haer Scheenen, Vielen daer henen,
Wy bruyden haer nog half Dood en Mank

Dan moest Papatie, Daer na sijn Laetie

Opschuyven voor mijn Heer den Officier,
Om Silv're Kragen, Aen hem te dragen,
Dat bold hem als of hy had Tandpijn schier,
't Zou nog passeeren, Was 't voor een Keere,
Maer om de Maend heeft hy wel dit Pleyzier.

Een Pots zeer aerdig, Wel Lagchens waerdig,

Dat ik hier onlangs heb aengerecht, Ik gong Braveeren,

[p. 19]

 

Als Schout Ageeren:

 

Mijn Maet verstrekte voor Diender en Knecht,

 

En traden binne, Een Motkit vinde,

 

Twee by malkaer als Mans en Venus slegt.

 

 

 

Ik sprak zeer strange, Geeft u Gevange,

 

Sta op, gy moet na 't Rasphuys alle bey,

 

Had gy haer smeeken, Eens horen Spreeken,

 

Mijn Heer de Schout, wy bidden laet ons vry,

 

Daer is tot Loone, Vyfhondert Kroone,

 

Wy namen 't Geld, en gingen door wel bly.

 

 

 

Wy met ons beyden, Op andere Tyden,

 

Namen een Motkit op ons Horens knap,

 

De Schout kwam spoejen, Om ons te Boejen,

 

Wy braken van de Kelder af de Trap,

 

Daer sy in Rollen, En Suysebollen,

 

Over de Hals en Ooren met een snap.

 

 

 

Sy aen het Ianken, Wy namen Banken,

 

En smeeten die van boven op haer Lijf,

 

Wy toen voort Knappen, Agter uyt Snappen;

 

Zwommen het Water over tot Gerijf,

 

De Vest opklommen, die wy door zwommen,

 

En spoeyden ons na Schevelinge stijf.

 

 

 

Toen wy daer kwamen, Wel haest vernamen,

 

Een Boer die op het Kakhuys zat en sliep,

 

Sijn Broek door drongen, De Leure honge,

 

Ik zette daer een Knip op dat hy piep,

 

Gelijk de Honden, Wiens Staert Gebonden

 

Is met een Knip, hy hellip! hellip! Riep.

 

 

 

Dat ik mijn Leven, Wel heb bedreven,

 

Daer van verzwijg ik noch het Principael,

 

De Spaense Kragen, Zijn Boeve Plagen,

 

Daer van mijn Neus een Teken heeft Rojael,

 

Snijden en Kerven, En veel te Zwerven,

 

Daer hem den Nacht Uyl toont in volle Prael.

 

 

 

Lest nog een kansje, Met rappig Fransje,

 

Smeerden de Ruyten over al met Teer,

 

Maer dese Snuyver, Was niet zuyver,

 

Nu is mijn Lijf vol Etter ende Seer,

 

Dat vuyl Trawazie, Duyvels Pottazie,

 

Doet mijn de Franze Harrip Roeren weer.

 

 

 

Ia al mijn Leden, Syn schier op heden,

 

Als die van Job die op de Mishoop zat,

 

Siet met een Scharrip, Sla ik den Harrip,

 

Hand', Voeten, Liefen, yder krijgd so wat,

 

Dit duyvels Speelen, Doet mijn Verveelen,

 

Dog Schurft krouwe doet zeer ligt het Gat.

 

 

 

Indien mijn Digten, U mogt Ontstigten,

 

Leerd van een Lichtmis dan dit Vermaen,

 

Die 't Kwaed Beminnen, Veel schade winne,

 

En 't komt haer altijd veel te dier te staen,

 

Het Kwaed wild schouwe, Dat ik u voorhouwe,

 

En Wandeld tog voortaen, de rechte Baen.