WFH-Verzamelkrant. Jaargang 1

[p. 1]

[Nummer 1]

Het nulnummer van de WFH-verzamelkrant

Nadat ik al meer dan een jaar met het plan in mijn hoofd rondliep, is het er toch van gekomen: de WFH-verzamelkrant.

Het nulnummer verscheen half september 1991 in een oplage van dertig exemplaren. Het allereerste exemplaar stuurde ik naar WFH en een aantal exemplaren verzond ik naar de mij bekende WFH-fanaten. Met de rest ging ik leuren bij enkele boekhandels. Schuchter betrad ik Athenaeum Nieuwscentrum met de vraag of zij misschien vijf nummers in consignatie wilden nemen. Tot mijn schik en schrik zeiden ze dat ze er wel dertig wilden.

De volgende dag was de tweede oplage gereed. De dag erop de derde.

(Die verschilt van de eerste twee door regels wit bovenaan bladzijde 7. Hier stond aanvankelijk de Vlagtwedder Grensbode van Hans van Straten aangeprezen. Onder andere omdat Hans van Straten op reis was naar Tasmanië, kon hij niet aan de overweldigende aanvraag van de Vlagtwedder Grensbode voldoen. Een bericht van deze strekking is bij een deel van de derde en de gehele vierde oplage gevoegd. Wel ontvingen wij van Isle de Diabolo de herziene versie van ‘Hermans' goed gevulde portefeuille’ en die is in dit nummer van de WFH-verzamelkrant opgenomen.)

Ook de pers heeft ertoe bijgedragen dat de vraag naar het blad bleef toenemen. Vrij Nederland besteedde uitgebreid aandacht aan de WFH-verzamelkrant en de inleiding van de ‘samenstelster’ (die overigens een heuse heer is). Ik werd geïnterviewd voor Radio Amsterdam Lokaal, de Avro toonde het blad in het culturele tv-programma ‘Opium’, de Tros noemde het blad in het radioprogramma ‘Boeken en bladen’ en ten slotte maakte Kiosk, een bibliotheekorgaan, melding van het blad in haar kolommen.

In deze opsomming ontbreekt de dagbladpers, die de WFH-verzamelkrant geen letter waardig keurde in haar tijdschriftenrubrieken. Aldus heeft de dagbladpers haar abonnees een mooi verzamelobject, ons nulnummer met een originele foto van WFH, door de neus geboord!

Er verschenen bij elkaar acht oplagen van het nulnummer met een totaal aantal van 430 exemplaren. Daarmee heeft de WFH-verzamelkrant bijna 15

[p. 2]

maal zoveel lezers als ik aanvankelijk had verwacht.

Afgezien van het stilzwijgen bij de dagbladpers kwamen er uitsluitend lovende reacties binnen. Een kleine bloemlezing uit de brieven en mondelinge reacties: ‘Sympathieke initiatief-neemster’ (P. Everaers), ‘Kunt u mij helpen aan nog een exemplaar?’ (B. Voeten), ‘Veel succes met uw onderneming’ (Frans Fannes, België), ‘Als jij straks van je onderneming een solide onderneming gemaakt hebt en je betaalt flink wat belasting, dan heb ik daar wel degelijk respect voor’ (de oude heer Luiken), ‘'t Zag er aardig uit, vooral de foto op de omslag!’ (A.G. van Deelen), ‘In enthousiasme ontstoken’ (Dirk en Lien Mathijsen), ‘Uitstekende vormgeving! Moet je zo laten!’ (Frits Gramberg, art director).

Ten slotte kreeg ik een reactie van WFH zelf. Toen ik na afloop van het interview dat Karel van de Graaf in oktober met hem hield voor de Avrotelevisie informeerde naar zijn mening, mompelde WFH instemmend. En dat is een mooi iets!

Inmiddels heeft de WFH-verzamelkrant vijf medewerkers om zich heen geschaard die ik bij deze van harte welkom heet: Jan Lamboo (redacteur), Dirk Baartse (adviseur), Luc en Armand Plottier, en Frans Fannes (België-correspondenten). Bovendien heeft een aantal publicisten toegezegd zo nu en dan een bijdrage in te willen zenden.

Kortom, er is voor mij voldoende reden om op deze voet voort te gaan met de WFH-verzamelkrant, - ook al zit het blad nu al in de rode cijfers! Maar wij gaan onverschrokken en onvervaard verder, al moet de WFH-verzamelkrant gekopieerd worden op gebleekte oude kranten.

Tonnie Luiken