De Vyftien mysterien van den rosen-crans van die H. Maget Maria

Een Liedeken vande boet.

IEsus roept u o Sonders aen,
Met wt gespannen ermen,
Al waert ghy schoon wt marmorsteen,
Ghy sout u toch erbarmen,
Weyn o weyn meyn frommer Christ
Dit doet die u Heylant ist
V hoochste schat op eerden.

Heeft Godes Soon op sulcken wijs,

Den hemel moeten copen,
Meynt ghy wollet int Paradijs,
Met stevel en sporen lopen,
Neen och neen mijn vroomen Christ,
Denckt hoe eng dat doexken ist,

[p. 9]

 

Wie weet wie 't mocht gelingen.

 

Daerom ylt, loopt, siet Iesum an,

 

Van hooft tot anden voeten,

 

Bedenckt u wel het gaet u an,

 

Wat ghy noch hebt te boeten,

 

Wein och wein mijn vrommer Christ

 

Denckt dat dit u Richter is,

 

Dien alle herten open.

 

Of wel den Moorder in Goods hant,

 

Sijn Siel heeft laten varen,

 

Wilt ghy daerum oock an het endt,

 

Te sondigen verharren,

 

Neen och neen mijn vrommer Christ,

 

Denckt dat seer gheverlijck is,

 

Ick sorgh het mocht u felen.

 

Siet an dat Cruys en grote liefd,

 

Die Godt u heeft bewesen

 

Dat Godes Soon glijck als een dief

 

Voor u heeft sterven moeten

 

Wein och wein mijn vrommer Christ

 

Denckt wat voor een wonder is

 

Dat Iesus voor u lijde.

 

Door Cruys en lijden yder man

 

Soo staet den hemel open,

 

Gewis het u wel felen kan

 

Soo ghy woudt anders hopen,

 

Neen neen Christ het moet toch sijn.

 

Geeft u daer geduldich in,

 

Met Iesu moet het lijden

 

Verleent my dan mijn hooghste goet

 

Vergifnis mijnder sonden

 

En door u rosenverwich bloet

 

By u genaed te vinden,

 

Dan by u Heer Iesu Christ

[p. 10]

 

Nu mijn Hoochst begeren is

 

Te leven en te sterven.