Vrye Landbouwers Gezangen

Afscheid aan -^(*)

Wys: Wat is toch 't gezellig leven.

't Stads en hooge schoolsche leven

Is gantsch anders, dan op 't land:

Vriend! waart ge in dit oord gebleven,

Ligt bleeft ge onschuld aan de hand;

Schoon verleiding, uit de steden,

Dikwyls in 't gewaad der deugd,

Ons bezoekt, met kwade zeden

't Hart belaagt van onze jeugd.

(*) Met eenige verandering plaats vergund.

[p. 94]

 

Kan men ook op 't veld niet leeren,

 

Als men zyne taal verstaat?

 

Is 'er niet zeer veel te ontberen,

 

Voorgestaan door eigenbaat,

 

Aan de zy der ydle roemzucht?

 

Die ons straks naar tytels wyst,

 

Ruim zoo geklyk als de bloemzucht,

 

Daar 't verstand ons nooit om pryst.

 

 

 

Gaat ge om 't meesterschap nu zwoegen;

 

Leert gy nu haast Rome's recht,

 

Bron van ramp en ongenoegen,

 

't Geen zoo zelden twist beslecht,

 

Maar veel meer dien voort doet duren,

 

By den wysgeer diep veracht?

 

Zorg dat ge, in uw kostlyke uren,

 

Ook naar nutter kennis tracht.

 

 

 

Kost ge u naar 't vooröordeel schikken;

 

Kent ge oud Rome's doode taal?

 

Mooglyk zult ge u eens verkwikken

 

Door der kundigen onthaal,

 

Wel gevonden by geleerdheid,

 

Schoon ze ook hoofd en hart bedierf;

 

Want volgde iemand haar verkeerdheid,

 

'k Noemde elk zalig, zoo hy stierf.

 

 

[p. 95]

 

't Is geen enkel schoolgeleerde,

 

Die zyn broeder strekt tot nut;

 

Zoo hy oefening ontbeerde,

 

Was hy stad noch land ten stut.

 

Vraag naar korte en klare leerwys;

 

Voeg by kennis oefening,

 

Dan verkrygt gy eens dien eer'prys,

 

Die den schrandr[e]n nooit ontging.

 

 

 

Tracht naar uitgezochte kennis;

 

Wordt door reden zelv' geleerd;

 

Schuuw gedurig 't geen de schennis

 

Van der menschen heil vermeêrt;

 

Hoedt u voor kwakzalveryen,

 

Daar geleerdheid veel van heeft,

 

Voedsters van de dwinglandyen,

 

Waar by ramp en doling leeft.

 

 

 

Krygt gy ware kundigheden,

 

Leeft gy vrolyk en gezond,

 

Volgt gy 't spoor der wyze reden,

 

Strekt gy haar zelf eens ten mond? -

 

Dan, dan zyn gewis uw magen,

 

Ouders, vrienden wel te vreên!

 

Dan zult gy aan elk behagen,

 

Die wel denkt: schuuw de ydelheên.