Vrye Landbouwers Gezangen

[p. 76]

Het groene lint.

Wys: De winter is verdweenen.

Uw yver is gebleken;
Dit tuigt dit eereteken:
Uw yver ons gebleken,

Tot waare broedertrouw,

Is vry van naberouw.

Uw loflyk onderwinden
Vormde u tot menschenvrinden;
Dat pryslyk onderwinden,

In deze hut geëert,

Heeft hier de vreugd vermeêrt.

[p. 77]

 

Uw welgepaste zangen

 

Doen naar dees plaats verlangen;

 

Uw vrolyke gezangen

 

Verhelderen 't gezicht,

 

En leeren ieders plicht.

 

 

 

De driehoek, 't rond, de starren

 

Verhinderen 't verwarren;

 

Vier zeskant en de starren

 

En roos zyn hier bemind:

 

Zoo eeren wy den vrind.

 

 

 

Die 't groene Lint ontvingen,

 

Die gingen voor in 't zingen;

 

Waar voor ze ook 't Lint ontvingen,

 

Een waardig zinnebeeld,

 

Het geen den landman streelt.

 

 

 

Zy zorgden voor 't genoegen,

 

Als we ons ter hut vervoegen;

 

Zy meerderden 't genoegen:

 

Hun werk heeft ons verlicht;

 

Wy zyn hun veel verplicht.

 

 

[p. 78]

 

Elk moet om vlyt hun minnen,

 

Hunne achting ook gewinnen,

 

Om yver hun beminnen:

 

Elk lied vermeêrt de vreugd,

 

Of spoort ons aan tot deugd.

 

 

 

Gewoonten altoos te eeren,

 

Doet de orde hier vermeêren:

 

Wil elk gewoonten eeren,

 

Dan is der wet voldaan,

 

Vervat in enkle blaân.