Vrye Landbouwers Gezangen

[p. 67]

Broedertrouw.

Wys: Eerste broeder - schatbewaarder.

Wat is toch 't gezellig leven,

Als de trouw niet zegepraalt,

Als men door belang gedreeven,

Zich niet by haar deugd bepaalt?

Als het hart niet kan gevoelen,

Hoe oprechte vriendschap mint;

Kan men dan wel trouw bedoelen,

Als men zegt: ‘Gy zyt myn vrind?’

Zou gezelligheid zich gronden,

Op vermomming of op schyn?

Wordt de oprechtheid ooit gevonden,

Daar het hart kan werkloos zyn?

Neen: myn Broeders! braave vrinden!

Hy, die niet uit zucht tot deugd

Zich aan vriendschap kan verbinden,

Stoort in 't heimlyke uwe vreugd.

[p. 68]

 

Broeders! schuwt toch laage zielen;

 

Schuwt hen in uw vreugde of smart.

 

Valschheid volgt u op de hielen,

 

Openbaart gy hen uw hart.

 

Vriendschaps-min, u allen heilig,

 

Roept u onder 't dak van riet;

 

‘Broeders!’ zegt zy: ‘gy zyt veilig,

 

‘Daar uw hart my hulde biedt.’

 

 

 

ô! Wie kan haar inspraak hooren,

 

Zonder dat men daar by voelt?

 

Moet het ieder mensch niet spooren,

 

Tot dat geen, wat zy bedoelt?

 

Vry'-Landbouwers! Broedertrouwe,

 

Is de band, die harten bindt:

 

Dat elk hem als heilig houwe;

 

Aan zyn kragt, kent men zyn' vrind.

 

 

 

Broedertrouw kan nyd trotseeren, -

 

Fnuikt den laster, daar hy 't waag'

 

Om deez' Broedren-kring te onteeren,

 

Of aan onze denkwyz' knaag'.

 

Ja! zy is de ziel van 't leven,

 

Ze is de bron die 't braaf gemoed,

 

Door 't deelneemend hart verheven,

 

Met een waar genoegen voedt.

 

 

[p. 69]

 

Welk een wellust doet ze ons smaaken,

 

Broeders, in haar bly genot!

 

Zy blyft tegen onheil waaken,

 

Haar bestemming is uw lot.

 

Drukt het voetspoor van haar schreeden;

 

Groot is 't heil dat gy verkrygt:

 

Bouwt het land, schuwt de ydelheden,

 

Volgt de Broedertrouw, en zwygt.