De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

Sang aan Kloris

Vois: O Doelwit van mijn min

1.
Sie daar de Lentetijd
Die alles doet herleven,
Met lust en vrolijkheid
Ons op een nieuw gegeven;
Sie het pluymgedierte sweven,
Wiens gesang het veld verblijd,
Hoor vrouw Flora hare bloemen
So vol geur en kleuren roemen,
Hoor hoe Pan, Hoort hoe Pan vol vreugd in 't veld
Sijn schelle riedpijp steld.

2.
Sie hoe elk een vol vreugd,
Het Stads gewoel ontweken,

[p. 108]

 

Sig op het veld verheugd,

 

By boomen en aan beeken,

 

Door die zoete vreugd ontsteken, ⁺

 

Streelen hare teere jeugd,

 

Ja, een zoet vermaak ontfangen

 

En met veld of minne-sangen

 

Of gevry, Of gevry, bevrijd van smert,

 

Vermaken 't jeugdig hert.

 

 

 

3.
Wel aan, mijn Fillis, laat

 

Die vreugd u geest bekoren,

 

Wild vry na mijnen raad,

 

Mijn ziels beminde, hooren:

 

Eer u lentetijd verloren ⁺

 

En u schoonheid ondergaat,

 

Kan de lente elk vermaken.

 

Denk, het bloosen uwer kaken

 

Is gelijk, Is gelijk een lente bloem,

 

De jeugd is hare roem.

 

 

 

4.

 

Maar als de Noorde wind

 

In guere winterdagen

 

Het frisse groen verslind

 

Dat yder kan behagen,

 

Hoort men niemand meer gewagen

 

Dat men buyten vreugde vind;

 

Soo sal ook u roem verteeren,

+ ‘Ontstoken.’

+ ‘Teloor gaat.’

[p. 109]

 

Niemand sal u schoonheid eeren,

 

Als u jeugd, Als u jeugd, die ras vergaat,

 

U door de tijd verlaat.

 

 

 

5.

 

Laat dan u lentetijd

 

Niet vrugteloos verloopen,

 

Eer u schoonheid slyt.

 

Wat kund gy namaals hopen

 

Als met naberouw bekopen

 

Dat gy hebt uw zelf misleid. ⁺

 

Wel, laat dan u koele zinnen

 

Buygen voor het soete minnen

 

En besteed, En besteed in hare vreugd,

 

Mijn Fillis, uwe jeugd.

+ ‘Later kunt u niets anders hopen dan dat u met naberouw moet bekopen’ etc.