De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen
(2012)–Anoniem Vrolyke zang-godin, De–
Auteursrechtelijk beschermd[Ag Hero, schoon de felle nyd]Vois: Wanneer de Son het Morgenrood1.
‘Ag Hero, schoon de felle nyd,
Door ongestuyme Ga naar voetnoot+ stromen
My van uw oog en woning scheid,
Mijn liefde sal niet schromen;
Mijn drift Ga naar voetnoot+ is groter als 't gevaar,
De nagt, hoe duyster en hoe naar, Ga naar voetnoot+
De holle zee en winden,
Hoe ongestadig, fel en koud,
Niets is 'er dat my wederhoud
Om my by u te vinden. Ga naar voetnoot+
| |
[pagina 15]
| |
2.
Wel aan, Leander, ja wel aan,
Laat niets uw yver stremmen,
Gy moet nog eens met moet bestaan Ga naar voetnoot+
Om na haar toe te swemmen;
Uw liefde sal de holle Zee,
Hoe ongevoelig, gants gedwee
En medelydend maken.’
Dus sprinkt hy, vol van hoop en moed,
Stouthertig in de kille vloedt,
Door heete min aan 't blaken.
3.
Maar ag, het al te los geluk, Ga naar voetnoot+
Soo ligt en wreed in 't minnen,
Deed hem dat meer dan stoute stuk
Gants vrugteloos beginnen!
Het ligt, door felle wind geblust,
Verleid Ga naar voetnoot+ sijn oogen van de kust
Daar hy soo fel na haakten.
‘Ag Hero’, roept hy in de nood,
‘Saagt gy slegts hoe ik tot de dood
In trouwe liefden blaakte!
4.
Saagt gy hoe mijn besturve Ga naar voetnoot+ mond
U noemd' op mijn verscheiden,
Ik daalde wel getroost te grond;
Mijn hert sou sig verblyden,
Kon u de grootheid van mijn pijn
| |
[pagina 16]
| |
Doen van mijn trou versekerd zijn;
Ag, kon ik dat verwerven,
Schonk my de liefde dat genot,
Ik sou in spyt van Ga naar voetnoot+ 't wrede lot,
Gerust en vrolyk sterven! ‘
5.
Dus spreekt hy, schoon de kille kou
Syn leden doet verstyven:
‘Ik sal, mijn Hero, u getrou
Tot in mijn sterven blyven.’
Het water breekt sijn reden af
En trekt hem tot een droevig graf,
In spyt sijn tegen pogen;
De tong verstyfd, hy snikt en sugt,
De ziel vaard op in dunne lugt,
De dood sluyt sijne Oogen.
|