Het vrolyk Keesje in de verdrukking

[p. B1r]

Lof-zang. voor 's Lands oude helden.

Wys: Laat ons zaam in vriendschap leven.

Laat ons Neêrlands Helden roemen,

Die de laatste Batavier

Nooit, dan met ontzag, zal noemen!

Dat ons loof hun' schedel fier!

Laat ons hun gedacht'nis eeren,
Meer dan gloeiend goud waarderen!

Daar, - door hunne trouw en moed,

Neêrlands Vryheid is behoed.

'k Zie op Zee de Ruyter pralen;

Langs den Theems den trotschen Brit

Knarssen, om het zegepralen

Van dien halsvriend van de Wit;

[p. B1v]

 

'k Zie hem Vloot by Vloot verjagen;

 

Volk by Volk den vreê doen vragen;

 

Neêrland redden, keer op keer;

 

Saeuv'len op het bed van eer.

 

 

 

'k Zie de Witten, als Pilaaren.

 

Voor de zaak der Vryheid staan;

 

Woede, en haat, en lyfsgevaren,

 

Onverschrokken, tegen gaan.

 

'k Zie hen Neêrland grootheid staven,

 

Weer dan 't immer Vorsten gaven;

 

Doch ter Slagtbank heen gesleurd,

 

En, voor trouwe dienst, verscheurd.

 

 

 

'k Zie noch groter gruwelstukken!

 

'k Zie 's Lands Vader, barneveld,

 

Aan het heilig recht ontrukken,

 

Opgeofferd aan 't geweld,

 

Hem, den schrik van 't machtig Spanje,

 

Grootheids stichter van Oranje.

 

Neêrlands Vriend, den Vriend van God,

 

Sterven op het Moordschavot.

[p. B2r]

 

'k Zie noch andre kloeke Helden,

 

Die, mee pen of Heldenstaal,

 

Zich in de open bresse stelden,

 

Voor het veege Letuwendaal.

 

'k Zie de Groot met lauren pralen;

 

Trompen, Zweertsen en van Galen,

 

Duizend and'ren, grootsch bekroond,

 

Om de trouw, door hun betoond.

 

 

 

ô Dat hunne stille graven,

 

Zyn met lauweren gedekt!

 

Zo lang de eer van Neêrlands Braven,

 

Neerland tot geen walg verstrekt!

 

Laat ons, bovenal, hen achten.

 

Die de Heerschzucht wreed deedt slagten!

 

Zulk een naam zy 't hoogst geroemd,

 

Die door slaven wordt gedoemt.