De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

171.

Opregte Godvrucht staat, gelyk een harde rots,
In 't woeste midden van afgryslyk zeegeklots,
Van geen verwrikken weet of schokken of bewegen,
Ook geenzins in dien storm en 't wildgedruis verlegen,
Of eenigzins vertsaagd, maar even fier en pal,
Gerust dat 's Hemels hulp haar wel beschermen zal.

EINDE.