De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 261]

39.

Het mager Osken wordt in 't vette gras gedreven;
Maar 't weidt zich voor de byl, och armen! vet en groot.
De mensch treedt eveneens de weide in van het leven:
Hy komt, hoe meer hy weidt, steeds nader aan de dood.
Ook winnen is verlies: zoo veel de jaren groeyen,
Zoo veel neemt ook meteen de tyd van 't leven af:
't Zy dat wy oud of jong, in 't dorren zyn of bloeyen,
Wy spoeden van de wieg gestadig naar het graf.