De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

239. De Kryg.

ô Kryg! wat rukt uw woest geweld

Al velen in den bloei der jaren uit het leven!
De jonge manschap strydt en sneuvelt in het veld,

Terwyl ontelbre maagden sneeven

Van bitter hartenleed en rouw;

Zy haken naar den naam van Vrouw.

De vrees dat haar het lot dien naam niet toe zal leggen

Doet haar vaarwel aan 't leven zeggen.