De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

237. Miltiades.

De Held had onverwagt een groot geluk verkregen,
En bleef bedaard en koel in 't midden van dien zegen.
Men vraagt hem de oorzaak van zyn koelheid ernstig af.
Ziet hier wat antwoord hy aan zyne vrienden gaf:
Wie weet hoe kort ik nut van myn geluk zal hebben?
Nu vloeit my alles toe: misschien zal 't morgen ebben.