De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

225. Ware Leugens.

'k Heb onlangs eerst verstaan wat Henrik overhaalt,
Van zeekren slegten Knaap altyd met lof te spreken,
Die deze vriendlykheid met laster steeds betaalt.
Wy spelen, zegt hy, bei met averegtsche streken,
Ik noem hem deugdelyk; hy heet my vol gebreken.
Die liedjes zyn gelyk, al schelen zy van stem,
Want even als hy my beliegt, belieg ik hem.