De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

220. Op zeker oud Procureur.

Men zegt dat Jan, die elk het hoofd met ramlen breekt,

Steeds tegen zyn geweten spreekt.

Dit zeggen noemt hy valsch: 'k heb, zweert hy, geen geweten,

En heb 'er nimmer een bezeten.