De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

138. Van Dirks Dogter.

Dirk, die zyn Dogter zoekt te venten,
Gelykt haar by de lieve Lente,
In 't bloeyen van haar frissche jeugd,
Of die gelykenis veel deugt,
Laat ik den kundigen bevolen.
My dunkt, Monpeer zou minder doolen,
Geleek hy liever haar gedaant,
By de allerschoonste Herrefstmaand,
Zoo vrugtbaar, zeggen stoute monden,
Is 't meisje in hare jeugd bevonden.