De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 42]

113. Op zeker Pronkertje.

Gy hebt een kleed aan 't lyf van 't allerfynste laken,

Dat Wevers immer kunnen maken.

Wel Herman, zyt gy daar zoo mooi meê, en zoo bly?
Eens droeg een Schaap die Wol, en 't was een Schaap als gy.