De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

74. Aan een Lief hebber van pragt.

Zes Paarden, Heer! en zoo veel Knegten,
Voor wie gy daaglyks aan moet regten,
Die voor en op uw rytuig staan,
Of agter u geflikkerd gaan?
't Staat heerlyk, zonder wederzeggen:
Maar mag ik 't met u overleggen?
Voelt ge aan u zelf niet waar 't u schort?
Uw staart wordt lang, uw vleugels kort.