De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 142]

260. Gepaste Straf.

Teun Landsknegt, met zyn Lancie in de hand,
Werd van een' Hond op 't vinnigst aangerand:
En om zyn lyf te hoeden door zyn wapen,
Stak hy den Hond, en liet hem leggen gaapen.
De Meester keef: die straf was veel te groot,
Het arme Dier was niet met regt gedood,
Men had hem 't eind, dat stomp was, kunnen bieden,
En ongekwetst met slagen weg doen vlieden.
Teun Landsknegt sprak: zoo had ik 't ook geklaard,
Als my de Hond gedreigd had met zyn' Staart.