De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

246. Verlegen Boeren.

Een Waard was tot de Galg verwezen door 't Geregt.
De buurt kwam op de been, en smeekte voor den knegt,
Elk riep, men kon den Waard onmogelyk ontbeeren:
Hy was 'er maar alleen. Maar, was de taal der Heeren,
't Regt moet zyn gang toch gaan, daar is geen spotten meê.
De Boeren zeiden, neemt een' Wever in zyn steê,
Zoo lyden wy geen schaê: wy hebben 'er nog twee.