De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

237. Hartelyke vergiffenis.

Jan kreeg een zware wond, en liep gevaar van 't leven.
Men zei hem 't was nu tyd zyn' vyand te vergeven,
Opdat hy zalig stiers: hy zei met al myn hart;
'k Vergeef hem al het kwaad, hoe zeer de wond my smart;
Maar zoo ik ooit genees, 'k moet onbewimpeld spreken,
Dan zal ik van dien schelm my op het strengste wreeken.