De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

226. Een Grafschrift.

Men vergde van myn kunst een Grafschrift voor een' Vriend.

Ik vroeg wat lof hy had verdiend?

Wat deugden hy bezat? de minsten noch de meesten.
Wat ondeugd? ook al geen. Juist als de tamme beesten
Had hy gerust geleefd. Hoe oud hy was geweest?
Men zeide zestig jaar: bedeakt nu, die dit leest,
Of 't Grafschrift kwalyk past, dat ik hem heb geschonken.
Een Man van zestig jaar is in dit graf gezonken:
Hy werd geboren, schreide, en leefde, en gaf den geest.