De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 133]

223. De vyand van jokkerny.

Ik stiet een' Vent om ver, die in myn voetspoor trad:
Hy tuimelde in de goot, en kwam beslikt en nat
Terstond voor myn gezigt, en vroeg, wat 's dat te zeggen?
Is 't ernst, of is 't om 't jok? ik wilde 't niet ontleggen,
En zei, 't is waarlyk ernst: zoo, zei hy, dan is 't wel:
Want Vrindlief, 'k hou niet veel van dergelyk een spel.