De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

66. Op Davus, aan Cassiaan.

Dat elk van Davus deugd steeds stoft met vollen monde,

Verdient, ô Cassiaan! myns oordeels, niets geagt:

Hy loopt niet buiten maat, maar 't schort hem aan de magt.

De zonde wykt van hem: niet Davus van de zonde.

De geldnood toomt hem in: maar 't is een eerlyk man,

Die eerlyk leeft en wel, ook als hy kwalyk kan.