Het vrolyk gezelschap op Amstels zangburg. Deel 2
(1780)–Anoniem Vrolyk gezelschap op Amstels zangburg. Deel 2, Het–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 60]
| |
Door 't aangenaame vuur, bis.
Dat klein en dartel wigt,
Heeft weder brand gestigt.
LAURA.
De Minne-god zo loos als klein,
(Speelmeisje) schynt wel, heeft geweeten,
Dat 't van de Winter koud zou zyn,
En daarom heeft hy niet vergeeten,
Om met d'ontstooke toorts, bis.
Te stigten een nieuw vuur,
O! wat een zoete kuur.
AMARILLIS.
Maar Laura, 't scheen dat Damon meer
Behaagen had in 't vrye leeven,
En gantsch afkeerig was, wel eer
Om zig in 't Huuw'lyk te begeeven,
Dewyl hy meest altyt, bis.
Zyn wollig Vee alleen,
Dreef Veld- of Boschwaard heen.
LAURA.
't Behaagde nooit dien Herder wel,
Hy (uit een and're buurt gekomen)
Scheen niet belust op 't Herderspel,
En voor de Meisjes zelfs te schroomen,
Wyl hy als 't Kermis was, bis.
| |
[pagina 61]
| |
Schier nooit ten dans verscheen,
Maar bleef meest t'huis alleen.
AMARILLIS.
En onze zoete Gezellin,
Nimf Galathe die ieders Oogen
Tot haar trok, bleef van wedermin
Zelf vry, en wierd ook niet bewoogen,
Door bidden en gesmeek, bis.
En meenig Herders zugt,
Vloog ydel in de lugt.
LAURA.
Cupido schoot in Damon's hert,
Die (kon hy) ligt de schigt gekeert ,, had,
En Galathe ook, die wert,
Schoon zy 't al dikmaal afgeweert ,, had,
In spyt van al haar moed, bis.
Verwonnen door zyn magt,
Daar 't Guitje nu om lagt.
AMARILLIS.
Zoo heeft hy 't nooit verwonne hert
Van Herder Damon neer doen ploffen,
En 't Nimfje dat hem vaak getert,
En niet geägt heeft, ook getroffen,
Die schoone Galathe,
Die wyze en kloeke Maagt,
Heeft hy nu eens belaagt.
| |
[pagina 62]
| |
LAURA.
Dus is zy eindlyk ook in 't net,
En geeft haar nu voor overwonnen,
Zo zegenpraalt Cupido's wet,
Die wy niet tegenspreeken konnen;
Dies laat ons Amarill', bis.
Niet zyn te trots of koen,
Hy mogt ons ook zo doen.
Hier stoorde Dafnis aan zyn gang,
Dees' aangenaame Beurtgezang,
Terwyl dat Laura, die hem kende,
Dus spreekende, haar tot hem wende:
‘Myn Vriend; wat jaagt (dus vroeg) u hier,
‘Misgunt gy Nimpjes haar pleisier,
‘Dat gy haar in hun Zang komt stooren?
‘Neen, Nimfje, zei de Knaap, 'k zal hooren
‘Met lust, ga voort en zing met vreê,
‘Van Damon en van Galathe,
‘Die 'k beide ken, Hy heusch, Zy aardig,
‘Hy Galathe, Zy Damon waardig:
| |
[pagina 63]
| |
Dus gaan ze weêr met zingen voort,
Terwyl de Knaap aandagtig hoort.
AMARILLIS, op dezelve Toon.
Terwyl nu Damon Hert en Zin,
Haar (die alleen hem kan behaagen)
Opoffert, word haar wedermin
Tot loon, aan hem weer opgedraagen;
Zo zing' de heele Buurt, bis.
Tot Lof van deeze Twee,
Damon en Galathe.
LAURA.
Men prys' den wakk're Bruidegom,
En Bruidjes aangenaame zeden,
En minlykheid, van elk daarom
Geroemt, bemind en aangebeeden,
Terwyl den Bruidegom, bis.
Vast aan haar Lipjes kleeft,
En duizend Kusjes geeft.
AMARILLIS.
Zo wens men dan dit jeugdig Paar,
(Nu staatelyk aan een gebonden,
Voor 't heilig Huwelyks-altaar)
Dat nimmer werd' hun Trouw geschonden,
Door eenig Huiskrakeel, bis.
| |
[pagina 64]
| |
Maar eeuwig duur hun vreugd,
En Trouw, gebouwt op Deugd.
LAURA.
Geen Onheil, Ramp, nog Tegenspoet,
Kome ooit het lieve Paar bedroeven,
Maar Liefde en Vree' doe hun het zoet
Van zulk een waardig Huw'lyk proeven,
Dat Telgen, ryk begaaft, bis.
Na beider Beeltenis,
Verçieren hunnen dis.
AMARILLIS.
O Hemelgoo'n! behoed en spaar,
En laat uw Zegen nederdaalen,
Op 't lief en welvereenigt Paar,
En wilt haar gunstiglyk bestraalen
Met allerhande heil; bis.
Ontsteek nog meer en voed
Haar zuiv're liefde-gloed.
LAURA.
O Hymen! woon hun Bruiloft by,
En wilt hun vreugd bestendig maken;
Uw Fakkel dien' haar tot geley,
Om 't heugelykste zoet te smaken,
Op 't Egte Ledikant, bis.
Daar.... zagt, 'k zwyg liever stil,
Kom gaan wy Amarill'.
|
|